جاه طلبی

«پیوسته تلاش کنید، تجسس کنید و کشف کنید؛ اما هیچ وقت تسلیم نشوید»
آلفرد لردیسون

آیا تاکنون به این فکر کرده اید که انسان به طور فطری جاه طلب و بلند پرواز پای به این دنیا می گذارد؟ در صورتی که تا به حال در مورد آن تفکر نکرده اید حتما در این رابطه اندکی فکر کنید، زیرا حقیقت این است که انسان به طور فطری بلند پرواز است. در بدو تولد، سرشت شما طوری نهادینه شد که جویای هدف باشید. شما ذاتا به گونه ای برنامه ریزی شده اید که کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشید. هر کدام از موفقیت هایی که به آنها دست می یابید موجب ایجاد حس رضایت بخشی و افتخار درون شما شده و باعث می شود که از زندگی خود بیشتر لذت ببرید. اولین هدف شما بعد از تولد غذا خوردن بود. کسی تا به حال خوشحال تر از بچه ای که به تازگی غذا خورده است، ندیده . . در مورد بقیه ی هدفهای اولیه ی انسان مثل چهار دست و پا رفتن، صحبت کردن و راه رفتن چه نظری دارید؟ به محض برداشتن اولین گام و گفتن اولین کلام، رضایت بخشی از بین رفته و احساس نارضایتی به دنبال آن می آید. هدف های شما می توانند این گونه شکل بگیرند که کلمات را در کنار هم قرار دهید یا گامهای پیوسته بردارید. زمانی که به هدف های خود دست می یابید، احساس شادی و شعف وجود شما را فرا می گیرد، اما بعد از آن عدم رضایت جایگزین آن همه شادی می شود. زیرا به صورت فطری شما تمایل به این دارید که کارهای بزرگ تری را به انجام رسانید. قطعا شما تمایل دارید زندگی پر از وفور نعمتی را داشته باشید. نه تنها باید این میل درون شما وجود داشته باشد، بلکه باید به هر آن چه که دوست دارید برسید. اما متاسفانه از کودکی در گوش ما خوانده اند که باید به هر آن چه که داریم قانع باشیم و این طرز تفکر باعث می شود که ما از هدف ها و آرمان های خود دور شویم. به هیچ وجه نباید اجازه دهید که حس رضایت بر شما غلبه شود. باید از به انجام رسیدن کارتان راضی و خوشحال شوید؛ ولی رضایت کامل نداشته باشید. عدم رضایت حالتی خلاق است. در واقع بشر به خاطر عدم رضایت بود که از زندگی غار نشینی به زندگی شهر نشینی و سکونت در ساختمان های باشکوه نقل مکان کرد و به دنبال وسایل نقلیه، فکس و زندگی مرفه رفت.
عدم رضایت باعث می شود که به دنبال ساختن زندگی باشی که همه ی مردم دنیا حسرت آن را داشته باشند. در زندگی به دنبال هدفها و ایده های جدید و نابی باشید که با شور و شعف بسیاری در پی دستیابی به آنها حرکت کنید. در واقع زندگی کردن یعنی هدفمند بودن و شوق و ذوق داشتن برای رسیدن به خواسته ها جاه طلبی موجب به وجود آمدن نتایج عظیمی می شود. اهداف بزرگی را انتخاب کنید. آمادگی این را داشته باشید که در مسیر تحقق آرزوها تنها شوید. شکست را بپذیرید و ایستادگی کنید. جهان به تلاش و کوشش شما احتیاج دارد. طبیعت به بیش تر مخلوقات خود غنیمتی خارق العاده بخشیده داده است. غنیمتی به نام «هم رنگ شدن»، به طوری که گوزن هم رنگ با بیشه میشود، ماهی در دریا و پرنده بر روی درخت پنهان می شوند. اما باید بدانید که این موهبت شامل حال انسان نشده است. در واقع به انسان غنیمتی با ارزش تر داده شده است. به انسان قدرتی داده شده که به وسیله ی آن می تواند محیط پیرامون خود را مطابق با میل خود عوض کند.

زمانی که شما تغییر می کنید یا بهبود می یابید، محیط و پیرامون شما با تغییر کردن این بهبودی را نشان می دهند. میتوانید با نگاه کردن به محیط شخس دربارهی او اطلاعات فراوانی به دست آورید. برخلاف باورهای عمومی، افراد انعکاسی از محیط پیرامون خود نیستند، بلکه این محیط است که انعکاسی از افراد است. با بهتر کردن مردم، محیط نیز بهتر می شود. زمانی که تغییرات روی افراد رخ می دهد، آنها محیط قبلی خود را رها می کنند و به دنبال محیط جدیدی هستند که با روحیات آنها سازگار باشد وقتی که به ماهی، پرندگان و حیوانات می نگریم، شگفت زده می شویم که طبیعت با چه مهارتی آنها را در خود پنهان می کند. اما قبل از این همه شگفتی، باید به خودمان نگاه کنیم و بخاطر قدرت و توانایی هایی که در وجودمان نهفته است حیرت زده شویم محیط و جهانی که در آن کار و زندگی می کنیم، انعکاسی از نحوه تفکر و اندیشه هاست. مهم نیست که چه رویدادی که برای شما رخ می دهد اهمیت ندارد، بلکه برداشت شما و نحوه برخورد شما با این رویداد است که حائز اهمیت است.
«حقیقت این است»، «او حقیقت را می گوید»، «آن حقیقت محض است.» هر روز میلیونها نفر در جهان از کلمه ی حقیقت استفاده می کنند. همواره اصرار داریم که حق با ماست و ما حقیقت محض را می دانیم ، اما اگر ما روشن بینانه به موضوع نگاه کنیم، به این نتیجه می رسیم که هرگز این طور نیست. راهی که ما در پیش گرفته ایم ممکن است راه خوبی باشد. می تواند راه معتبری باشد، حتی می تواند نسبت به بقیه راه ها، راه بهتری باشد، اما هیچ گاه تنها راه نیست و حقیقت محض نیست. به محض این که فکر کنید، شما تنها راه درست را پیدا کرده اید و در پیش گرفته ایده بقیهی راهها نادرست می شوند. این طرز تفکر و دیدگاه پیشرفت را در زمانی کوتاه از پای در می آورد و خلاقیت را نابود می کند.

توصیه می کنم به جای این که از عبارت «حقیقت این است» یا «من حقیقت محض را می گویم» استفاده کنید، کلامتان را اصلاح کنید و بگویید: «راه خوبیست. شاید طبق این راه پیش روم؛ اما من به دنبال راه بهتری هستم.» نخستین تلفن هایی که اختراع شدند، روش خوبی برای برقراری ارتباط بودند؛ اما ثابت شد که آن تلفن ها بهترین وسیله ی ارتباطی نیستند. در مقایسه با سیستم های ارتباطی امروز آنها وحشتناک بودند. این موضوع در همه ی فعالیت های ما شامل مراقبتهای پزشکی گرفته، مسافرت های هوایی و ... صدق می کند. همیشه باید به دنبال راه بهتری باشیم. هر چند راه کنونی اثربخش باشد. شاید با به وجود آوردن یک تغییر مثبت بهره وری خود را 100 درصد افزایش دهید. قطعا راه بهتری وجود دارد، پس به دنبال آن باشید.
هیچ چیز به اندازه ی تجربه، حقیقت را نشان نمی دهد؛ انسانی که به دنبال تجربه اندوزی است می تواند اشتباه بودن بسیاری از حقایق را اثبات کند.

برگرفته از کتاب الفبای موفقیت نوشته پاپ پراکتور