هیپنوتیزم چیست

در پاسخ به سوال هیپنوتیزم چیست یکی از تعاریف مشهوری که مطرح می شود، این است که هیپنوتیزم را پدیده ای می داند که با یک حالت تمرکز[Attentive با معانی دقیق و مواظبت]  و پذیرندگی [Receptive بامعانی درک کننده، پذیرنده یا پذیرا] همراه است که این حالت به صورت همزمان شامل سه جزء یا ترکیب، با مقادیر و اندازه های متفاوت گسستگی (Dissociation] ، توجه زیاد یا مجذوب شدن [Absorbtion ]و تلقین پذیری" [Suggestibility] می شود و تمام این سه قسمت لازم است در جوار یکدیگر موجود باشند (اشپیگل و گرین لیف، ۱۹۹۲). رهبری قسمت با نهاد هیپنوتیزم روان شناسانه در انجمن هیپنوتیزم روان شناسی امریکا در تلاش به منظور این که در این مباحث بی طرف بمانند، پیشنهاد کرده اند که ما هیپنوتیزم را یک وسیله ی درمانی تعریف کنیم که در طی آن، تغییراتی در احساس "، ادراک، افکار، دریافت های حسی و رفتارهای فرد پدید می آید. به طور معمول یک ساختار، شرایط با حالت هیپنوتیزمی با کاربرد شیوه های القای خلسه ی هیپنوتیزمی تحقق پیدا می کند، ولی احتمال دارد به صورت خودبه خود هم پدید آید. افراد جامعه هیپنوتیزم را به اشکال متفاوتی احساس یا ادراک می کنند، برخی از آن ها آن را به صورت یک شکل تغییر یافته ی اگاهی شرح می دهند در حالی که بقیه آن را به صورت یک حالت وانهاده با توجه تمرکز یافته بیان می دارند. از سوی دیگر، نحوه جوابگویی یا واکنش افراد جامعه در مواجهه با هیپنوتیزم متفاوت است؛ کسانی که هیپنوتیزم پذیر باشند در برابر آن واکنش شدید نشان می دهند، در حالی که بقیه با شدت یا قدرت کمتری به آن جواب می گویند.

کاربردهای درست و اخلاقی هیپنوتیزم

ما با تمام وجود بر این باور هستیم که هیپنوتیزم باید به صورتی اخلاقی و درست مورد استفاده قرار بگیرد. هیچ یک از صاحبان مشاغل پزشکی که به جنبه های اخلاقی و عقلانی کار خود توجه دارند، نباید از هیپنوتیزم برای اهداف نمایشی و سرگرمی بهره ببرند، به ویژه اگر این سوء استفاده ها در رسانه ها با محافل عمومی صورت گرفته باشند. در عین حال ما معتقدیم آموزش به افرادی که خارج از زمینه های حرفه ای هستند. غیراخلاقی است (هیپنوتیزورهای عوام) و نباید افراد غیر حرفه ای روشهای القای خلسه را در مورد دیگران به کار ببرند. اگر کسانی پیش از این که آموزش های نظری و عملی را پشت سر بگذارند، بخواهند به صورت مستقل هیپنوتیزم درمانی را انجام دهند، شایسته و بایسته است که مدتی در مراکزی کار کنند که افرادی کاردان بر کار آنها نظارت می کنند (هاموند و ال کینس، ۱۹۹۴). برای این که فردی بتواند مطابق اصول اخلاقی و انسانی به امر درمان بپردازد، باید خیلی بیشتر از مطالبی که در دوره های آموزشی فرا می گیرد، خود به مطالعه در زمینه ی هیپنوتیزم و هیپنوتیزم درمانی بپردازد.
در عین حال، کسانی که در رده های شغلی مجاز برای هیپنوتیزم درمانی قرار دارند، نباید با هیپنوتیزم به درمان بیماری هایی بپردازند که از لحاظ حرفه ای، درجه ی تحصیلی، میزان آموزش هیپنوتیزم , کارآموزی و بالاخره پروانه ی کاره مجاز به انجام این کارها نیستید. برای مثال ادر امریکا برای کسانی که مجاز به درمان اختلالات جنسی در کودکان و نوجوانان باشند، صدور پروانه با اجازه نامهای خاص لازم است. کسانی می توانند در این محدوده ها وارد شوند که دوره های آموزشی پیشرفته و دوره های کارآموزی اختصاصی را پشت سر گذاشته و در مسایل و سیاحتی بیشتر و در ورای هیپنوتیزم و هیپنوتیزم درمانی دانش و اطلاعات لازم و مرتبط را داشته باشند. تنها گذراندن دوره هایی در هیپنوتیزم و هیپنوتیزم درمانی، هرگز به فرد این قابلیت و صلاحیت را نمی دهد که مانند روان شناس کودکان، روان پزشک کودکان یا کارشناسان مسایل یا بیماری های جنسی به درمان اختلالات جنسی در کودکان بپردازند. همین طور هرگز دندان پزشکی که حتی دوره های هیپنودونتیک را به خوبی گذرانده باشد، مجاز نیست مسایل دندان پزشکی دهان و دندان را به تنهایی و به صورت مستقل انجام دهد. 

منبع : کتاب دکتر کوریدون هاموند